دوش می امد و ...

گفتم:

به نیابتت فال گرفتم... گفتم خدایا به نیابت از او حافظ جانان...

بعدش می گفت :مریم سادات میشه فالمو ی جایی بزاریش که ببینمش؟!

_مثلا چه جایی؟

ی جایی که هر موقع دلم گرفت بخونمش ؟!

_تو وبم؟

_اوهوم: )

دوش می آمد و رخساره بر افروخته بود*** تا کجا باز دل غمزده ای سوخته بود

رسم عاشق کُشی و شیوه ی شهر آشوبی*** جامه ای بود که بر قامت او دوخته بود

جان عشّاق سپند رخ خود می دانست*** و آتش چهره بدین کار بر افروخته بود

گرچه می گفت که زارت بکشم می دیدم*** که نهانش نظری با من دلسوخته بود

کفر زلفش ره دین می زد و آن سنگین دل*** در پی اش مشعلی از چهره بر افروخته بود

دل بسی خون به کف آورد ولی دیده بریخت*** الله الله که تلف کرد و که اندوخته بود

یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد*** آن که یوسف به زر ناسره بفروخته بود

گفت و خوش گفت برو خرقه بسوزان حافظ*** یا رب این قلب شناسی ز که آموخته بود

...

تو خود حدیث مفصل بخوان...

: )