امروز برای بار صد هزارم فیلم بوی پیراهن یوسف را گذاشت و من برای صد هزرامین بار با اشتیاق همچون اشتیاق اولین بار دیدمش...
بوی پیراهن یوسف فقط فیلم نیست ...بوی پیراهن یوسف سکانس به سکانسش با آدم حرف میزند،بوی پیراهن یوسف یک دنیا اشک است، یک دنیا نوستالژی است...خاطرات خوب است...
بوی پیراهن یوسف را دوست دارم به چند دلیل:
اول اینکه بوی پیراهن یوسف من را می برد به قدیم تر ها به اوایل انقلاب به دهه ی 60و70...همان دهه ای که متولد شدم ...دهه ای که مثل دهه ی 90 ان قدر دنیوی و مادی گرا نبود، بی دینی زیاد نبود، بی حیایی جزءباکلاسی نبود، مرد و زن محرم نبودند، گذشت از بین نرفته بود، جان دادن برای برادر ارزش بود، بی غیرتی نبود،اختلاس نبود...من را می برد به مردمان بی شیله پیله ی دهه ی 60و 70 که یک دست و یک رنگ بودند...به چهره های معصوم های مادران جوان سرزمین که سر بیشترشان یک چادر سیاه بود و دست دیگرشان دخترشان ، یا مانتو های گشادی که دست کمی از چادر نداشت...مثل الان از ساپورت و مانتو های جلو باز و بلوز خبری نبود!از اینستاگرام خبری نبود که عکس هایشان را به اشتراک بگذارند برای همه...مثل الان نبود که مادران سرزمینم تمامشان دماغ عملی باشند و لب هایشان بزرگ و پروتزی باشد! لباس هایشان چسب باشد..توی چشم های مادر ها عشق بود خدا بود....
پسران سرزمینم سر هایشان پایین بود ...چشمشان به ناموس مردم نبود...رفاه طلب نبودند...دنبال پشت میز نشتسن نبودند...دست هایشان بوی خدا می داد...پسران سرزمینم ان موقع ها با آن شلوار های گشادشان و یقه های تنگشان آرامش را به قلبت القا می کردند ...از کنارت که رد می شدند تیکه بارانت نمی کردند...با وجودشان حتی اگر برادرت نبودن مثل برادر رویت غیرت داشتند...
پسر های سرزمینم مرد بودند...مرد ...مثل الان دائم سرشان توی اینستاگرام نبود ...دنبال خیانت نبودند...
خلاصه برایتان بگویم بوی پیراهن یوسف یک جور برایم بی شیلی پیلگی و ایمان قوی ای که گذشتگانمان را داشتند برایم یاد آوری میکند ..
دوم این که بوی پیراهن یوسف برایم یاد اور 8سال دفاع مقدس است...در تاریخ کشورمان از همان اول اولش تا به الان ثانیه به ثانیه اش جنگ داشتیم ولی اصلا دفاع مقدس بوی ش جنسش رنگش فرق دار...اصلا دفاع مقدس بوی حضرت عباس می دهد...
شهدای گمنام تنت را می لرزاند ..قلبت را تکان می دهد...
همه ی همش به خاطر وجود توجه بچه ها به خاندان آل الله است...به خاطر این که بچه ها در دل میدان جنگ به خاطر نژاد و عرق ملیشان نبود که فقط می جنگیدند ....بچه ها در دل میدان جنگ وقتی می جنگیدند دلشان عاشورا بود حماسه ای از جنس سید وسالار شهیدان ...
سومین این که عمو ابراهیم (ابراهیم حاتمی کیا)را آن قدر ها دوستش دارم که حد و نصاب ندارد ...اگر از من بپرسند که در یک کفه ی ترازو تمام فیلم های دنیا را بهترین هایش را میگذاریم و در آن کفه ی دیگرش فقط فیلم های عمو ابراهیم را من می گویم کفه ی فیلم های عمو ابراهیم بیشتر سنگینی میکند...عمو ابراهیم تمام فیلم هایش حال خوب کن است از بوی میراهن یوسف بگیر تا ((چ))که محشر است و آژانس شیشه ای و بادیگاردش و غیره و غیره...
چهارمین دلیلش هم شاید بازیگر های قدیمی باشد که با الان زمین تا اسمان فرق دارند...
پنجمین دلیلش هم آهنگش است که از وصفش عاجزم خودتان که لذت شنیدنش را چشیده اید!
ششمین دلیلش هم خود خودش است محتوای غمگین وقشنگش است...اسمش...
بوی پیراهن یوسف...
